لاتاری

عنوان پست اسم کتابی هست که یکی از فرمانده های خاص جنگ به نام سید ابوالفضل کاظمی  راوی اون هست و ادبیات خاص کتاب و بی آلایشیش این کتابو خواستنی کرده ... هرچی بگم از کتاب کم گفتم از اینکه خیلی راحت به بعضی سیاستای جنگ انتقاد میکنه برام جذاب بود ولی یک بخش جذابترش اینه که این فرمانده تقریبا تمام سالای جنگ رو وسط میدون بوده و از اشخاصی حرف می زنه که قبلش نمیشناختمشون ... یکی از اون شخصیت ها شهید حسین قجه ای هست ... نحوه ی شهادتشو خوندم همش این جمله میومد تو ذهنم " غیرت برای بعضی آدما غیر ارادیست" ... اینکه بهش دستور عقب نشینی میدن ولی دلش نمیومده نیروهای زخمیشو ول کنه و تاآخرین نفس وایساده و جنگیده غیرت خاصی میخواد ... بهرحال راوی جوری تعریف می کنه انگار وسط میدون داری زخمی شدن و افتادن تک تک آدما رو میبینی ...  پی نوشت: یک اپلیکیشن نصب کردم به اسم کتابراه که خیلی از کتابا رو داره با قیمت مناسب تر و حتی بعضیاش صوتی هستن برا همین هرجا که نمیتونستم کتاب ببرم راحت کتاب مورد نظرمو میخوندم ... لاتاری...

سه شنبه تایم ظهر بود که منتظر دانشجوهای روتیشن بعدی بودم که دانشجوها اومدن و گفتند که با اجازتون ما میخواییم اعتصاب کنیم منم گفتم خب غیبت میخورید و کار مریضاتون میمونه گفتن اعتصاب مهمتره خلاصه اونا رفتن و مریضایی که باهاشون هماهنگ نکرده بودن اومدن دانشگاه و مجبور شدن برگردن ... ولی فرداش از همه برام جالب تر بود که همون گروه تو دانشگاه بودن گفتم شما که اعتصاب بودید گفتند نه اخه واحد فانتوم داشتیم ... لاتاری...

۱)برای تعریف کردن این خاطره اول باید مختصات دانشجوهامو رسم کنم :) دوتا گروه هستن که هم ورودی هستن گروه a که قرار بود فردا ازشون امتحان بگیرم و گروه b که قرار بود هفته ی بعد ازشون امتحان بگیرم و هردو گروه یک امتحان دیگه رو به صورت  مشترک هفته ی بعد داشتن مثلا به اسم امتحان c ... هردو گروه میخواستن امتحانشونو یک هفته جابجا کنن گروه b اول گفتن ما سختمونه هفته ی بعد امتحان بدیم چون امتحان c داریم ... و گروه a هم اومدن گفتن میشه ما فردا امتحان ندیم به جاش هفته ی بعد امتحان بدیم که دوتا امتحان a و c رو باهم بخونیم ... به شدت از دست دوتاشون عصبانی شدم آخه با یک بهانه دوتا هدف مخالف هم داشتن من که تاریخ امتحانشونو عوض نکردم ولی این امتحان گریزی دانشجوها همیشه هست و به شدت رو اعصابه لاتاری...

خیلی وقت پیش مستندی دیدم در مورد یک دختر ۱۴ ساله که شهید شده بود اول فکر کردم توی بمبارون شهید شدن ولی بعد دیدم به خاطر حزب اللهی بودن توسط روسری یا چادرش توسط منافقین خفه شده.... اصلا نمیتونم درک کنم یه آدم هرچقدر هم از اوضاع خودش عصبانی بوده چرا باید مخالف ایدئولوژی خودشو که فقط ۱۴ ساله اش بوده بکشه هرچقدر هم که از نارضایتیش از اوضاع حق باهاش بوده باشه ... حالا بعد از این همه سال همون شیوه داره تکرار میشه برای همین خیلی از آدمای بی طرف با این تفکر دیکتاتوری همراه نشدن ... شعار روشنه آزادی ولی در عمل اگر کلمه ای در مخالفتشون بگی یا کشته میشی یا بایکوت میشی و یا باهات قطع رابطه میکنن ... یکی از دوستای قدیمیم بدون مقدمه و سلام بهم پیام داده هنوزم از حکومت دفاع می کنی منم نوشتم منتقد اوضاع هستم ولی با این جریان اعتراضی به دلایلی که شیوه ی اعتراضشونو قبول ندارم همراه نمیشم فکر کنم بلاکم کرده چون بقیه ی پیامام رو دیگه نمیخونه ... متاسفم که شعار آزادی فقط لقلقه ی زبون بعضی آدما شده .... یک توییت از یکی از مجریان خارج نشین دیدم که عکس یک خانم با حجاب رو در دیدار ایران -ولز گذاشته و نوشته یک پتیاره... که احتمالا بعدا میخواد ازش انتقامم بگیره ...همینقدر دیکتاتور مآب بدون اینکه بدونه اصلا نظر سیاسی اون فرد چی هست شاید خیلیم موافق اعتراضات شما باشه !!!  رفتارشون هم با فوتبالیست های ایران به شدت احمقانه بود و فکر می کنم اگر رفتار حرفه ای کیروش نبود تیم نابود می شد ... من اصلا فوتبالی نیستم و به زور اسم دو تا بازیکن رو بلدم ولی واقعا کاری که معترضا با ملی پوشا کردن فکر نکنم هیچ کجای دنیا اتفاق افتاده باشه اینکه با رسانه کاری رو از یک تیم بخوای که حتی در انقلاب ۵۷ هم که منجر به لاتاری...